انسانیت

نخست در زندگانی انسانیت را شناس

کزین تورا به نیکی یاد کنند شناس و ناشناس

ببخش از سهم خدا ز مال خویش

که فزون کند به اموال تو از مال خویش

بگیری تا توانی دست کس را به یاری

دستت گیرد در روز نداری

زبان نگوشای به بدنامی کس

به نیکی یاد کنند از تو همه کس

کینه نافزای بر دل خویش

شفاف کن دل تیره خویش

افکار شکسته

 افکار شکسته

دست های پینه بسته

کمر مردم از غصه شکسته

فریاد های بلند و لب های بسته

خدا هم ازاین وضع شده خسته

دین دست و پای مرا بسته

ایمانم از هم گسسته

بهشتی که درهایش بسته

روحانی که قرق گناه و مسته

شیطان بیکار یه گوشه ای نشسته

انسان فاسدی که بت هم نمیپرسته

غروری که فرو ریخت و شکسته