روحم خسته است

 

روحم پیر است 

رنجور و دلگیر است 

زخم خورده ای نفس حیوانی 

در این دنیا اسیر است 

سودای جدای در سر دارد 

اما دلش پیش من گیر است 

شوق پرواز دارد 

از زندگی سیر است 

روح من خسته از آدمهاست 

دل زده از این دنیاست 

میل به عاشقی دارد 

بگمانم عشق پنهای دارد 

دنیا در نبرد است

            

     

دنیا در جنگ است 

صلاحش بمب و تنفگ است 

من در نبرد با دنیا 

بمبم کاغذی و قلمم تفنگ است 

شبی خون واژه ها در مغزم  

تا سحر با چشمانم در نبرد است 

زیر آوار کلمات تمام وجودم پر از درد است 

در این جنگ نابرابر 

دشمن کسی نیست جز برادر 

من شکست را می پذیرم 

قلم را زمین میگذارم 

چون ناگزیرم 

تفنگ در دست بگیرم 

حشریت. بشریت

آنروز  که حشریت فا ئق  آمد بر  بشریت 

جای  قلب را لای پای  گرفت 

جای عشق را چند فشار گرفت 

دل از غصه خواهد مرد تن آتش خواهد گرفت 

دست من زمین خورده را چه کسی خواهد گرفت